Kunst in Coevorden (deel 7)
Deze week ben ik naar een kunstobject opzoek gegaan die niet gelijk op een van mijn wandelroutes ligt. Ik struin heel veel plekken af die mooi groen begroeid zijn. Het is daar lekker rustig en ik kan in alle rust zoveel foto's maken van het kunst die ik op dat moment het uitgekozen en alle selfies maken die nodig zijn. Dat alles zonder dat ik aangekeken wordt door mensen met vragende ogen die zich waarschijnlijk heel hard afvragen waarom ik in godsnaam met iets een selfie neem... Het is ook niet dat er nooit iemand langs loopt, maar voor die een of twee paar ogen kan ik nog wel gek doen met de camera op mij zelf gezet zonder dat ik me gelijk heel 'awkward' voel.
Mischien is het wel herkenbaar Je neemt een selfie, bekijkt het restultaat en besluit dat het niet de foto is die je wilt gebruiken. Neemt er nog een, probeerd het licht iets anders op je gezicht te laten vallen en je hoofd wat bij te draaien. Je bekijkt weer het resultaat en je komt er achter dat er dan al weer iets is wat je niet bevalt aan de foto, namelijk nu is het zo dat je vergeten bent om te lachen. Zo blijf je een aantal keren proberen tot je uit je grote selectie toch maar 'de best' kiest.
Er zijn een paar hele simpele dingetjes die je selfie direct al beter maken.
Zo hebben de meeste telefoons een paar opties in beeld om effecten toe te passen of om er een soort van mooi maakt filter overheen te zetten. Zet het laatste niet op z'n hoogste stand. Ja je ziet dan geen enkele oneffenheden in je gezicht, maar het is tegelijkertijd ook niet meer je gezicht, dus niet perse iets wat je altijd moet toepassen. Wil je wel veel effecten en filters gebruiken dan heeft snapchat een veel betere ondersteuning en anders instagram wel.
Heb je moeite met je hand stil houden zodat je altijd een bewogen foto hebt dan heb je in de instelling van je selfie camera nog. In de instellingen kan je 2 interessante opties vinden, waarbij je met een van de twee een timer kan instellen van bijvoorbeeld 3 of 5 seconden. Zo heb je net genoeg tijd om een leuke pose te maken en je telefoon stabiel en stil te houden. Wat ook nog kan is de optie om met een glimlach de foto laten maken. Je telefoon registreert je glimlach en de foto is gemaakt. Dus wanneer jij er klaar voor bent hoef je alleen maar te lachen.
Zelf hou ik van de 5 seconden timer en die heb ik vandaag ook weer gebruikt toen ik een stuk of 10 selfies maakte om een te kunnen gebruiken voor deze blog.
Ik sta hier op de foto achter het gemeentehuis van Coevorden bij een beeld die ik eigenlijk veel groter verwachte. In plaats van een groot beeld van circa een meter hoog is het een best schattig klein stukje kunst op een voetstuk of sokkel van ongeveer een meter. Het beeld zelf of beter gezegd beelden. Want het zijn er namelijk 3 zijn ongeveer 30/ 40 centimeter hoog. Als ik niet had geweten dat dit bestond dan had ik het eigenlijk nooit gezien.
Origineel stond het beeld ook ergens anders. Deze plek was moeilijk terug te vinden op internet. Ik vermoede al dat het dichter op het oude gemeentehuis heeft gestaan, want ik denk de stenen motief van het pand te herkennen de foto's die ik op de foto's zie wanneer ik het beeld Google. Uiteindelijk las ik ineens ergens dat het op het plein voor het kasteel vanaf 2008 heeft gestaan. Het pand van het oude gemeentehuis bestaat overigens nog steeds. In 2011 heeft het beeld "de drie podagristen" dit plekje gekregen achter het nieuwe gemeentehuis.
Wie of wat zijn Podagristen?
Het antwoord is niet uit het woord terug te herleiden, maar het zijn lijders aan voetjicht (podagra). Voor degenen die niet weten wat voetjicht is, dat is simpel uitgelegd een soort van reuma en onstaat voornamelijk bij mannen boven de 40 jaar. De mannen afgebeeld in dit kunstwerk zijn verhalenvertellers die over drenthe schreven.
Zo is het verhaal ( geschreven in de 19e eeuw) dat ze met deze voetjicht op weg waren naar Bad Bentheim omdat ze in het heilzame water daar hun jicht wouden genezen. In hun reis terug door drenthe heen schreven ze over wat ze allemaal tegenkwamen. Deze mannen zijn: Alexander Lodewijk Lesturgeon, Harm Boom en Dubbeld Hemsing van der Scheer.
Het is niet zeker of ze daadwerkelijk de reis samen hebben gemaakt of dat het boek geschreven is door hun drieen. Wel is zeker dat Lesturgeon het heeft uitgegeven omdat hier brieven van zijn. De mannen wouden het leven van de provincie vastleggen en hiermee de vooroordelen wegnemen over armoede en ellende in drenthe.
De beeldengroep is aan de gemeente aangeboden door de Kon. Ned. Toeristenbond A.N.W.B. – op initiatief van Prof. Dr. H.J. Prakke – ter gelegenheid van de opening van de internationale toeristische Dr. Picardtroute op 9 mei 1968 en gemaakt door de beeldhouwer Charles P. Hammes.
Comments